Geçinip gidiyorduk vatanımızda sevgiyle ve kardeşçe,
Şimdi ise üzerimize soğuk kurşunlar yağıyor kalleşçe!

Tek arzumuz bizim özgürlüktü, insan gibi yaşamaktı,
O insanlık düşmanları umutlarımızı, hayallerimizi yıktı!

Küçücük çocuklar öksüz kaldı ve silah oldu oyuncaklar,
Kadınları dul bıraktı, bir köşede şehit olan yiğit civanlar!

Oysa “la tahzen” diyor Kudret Sahibi yani “Korkmayın!”
İnanıyoruz “Allah bizimle beraberdir!” siz de unutmayın!

Zalimin ebedi hüküm sürdüğüne nerede rastlanmış?
Söyleyin bize, mazlumun ahı ne zaman yerde kalmış?

Şehit olan, tertemiz yürüyorken Rabbine ve cennetine,
Geride bıraktıkları sarılıyor şerefine, namusuna, izzetine!

Bu dünya zalime, firavuna asla kalmaz, çünkü Allah var!
Elbet bir gün ebabiller semada görülür ya da bir Musa çıkar!

Korkun, ey kendisiyle bile baş başa kalmaktan ürken zavallılar,
Her kutlu direnişin arkasından gelen bir zafer ve sevinç var!