Ölümün değil, yaşamındır şenle yengi
Ölür değil, yaşat ki olmaz hiç yaşamın dengi

Her gün bir yangın
Her gün bir canan
Ne yakan olurum ne aşkı sanan
Sanma ki külden belli yanan
Değil mekân olurum, ne de harcanan

Arzularımızı deniz ettik kükrettik
Üzerine şen olur iştahlarımızı koyduk
Ve lakin öyle gemiler yaktık ki
Hevese düşer, yelkenleri yoktu
İçine sefer koyduk, zafer koyduk
Gemilerinse hiç mi hiç, gidesi yoktu

Yar kara, yar ara vurdu dara
Ocak dedik, bucak dedik, kucak dedik
Aynı amaçta erdemi kılmadık kaldı gedik
Bir git hele, tutuşacak dedik
Kırılan, sefer edipte dönme arzumuz değildi
Daha gitmemeye meyilimiz, seyildi

Biz hep ölümler üzerinde zafer ilan ettik
Yaşama, ancak yaşar olmaktır maliyetlik
Taarruz dediler, imdat dediler, canımızla yettik!

Adı utku olmuş
Ölmeden de, zafer olurmuş.

Zafere, ölmeyenler konmuş
Ölüm, hep zafer diyenlerin olmuş.

Söz verilse de
Kaç evlilikler boşanırmış
Bunca sıratta oluşa rağmen
Hayatta kalışın kendisi zafer
Yüzünü görmediğin zafer olur mu?
Anladım ki zafer için
Ölünmez yaşanırmış

Zaferi yaşayan ordular kazanır
Anladım ki zafer süreklilikmiş

12.10.2012

Seyil: Yüksek yerden seyreden inişle, konaklanan düzlük alan yerler. Bu yüzden büyülü. Bu yüzden inilen yere göre ılıman iklim.
Ordu: Ordu sürekli olandır. Eğitim ordusu. İnsanlık ordusu gibi. Ordu, hep aynı kişlerden oluşmaz. Orduyu oluşturan, orduyu devamlı kılan işlerlik, değişen kişilerdir.