virgüller yaralı ....noktalar kan içinde...güz kambur


bir olamazı kabullendi gün
yaşlandı aşk
buyrukları hiç lendi sonra Olimposun
yayını kırdı sürgün duygular,
tanrı Şiva’nın
seğirdi gözleri tapınak taşlarının
mührü eridi ,
artlardan bakan bir hükmün
kırıldı tanrı dağlarının,
sıkılmış avuç içleri
kurudu su yataklarının,
nakışlı taşları
soldu düş kuranın yeşili
toprağın yedi kat dibi ağladı
acı çekti Dalaylama...

ve o günden sonra şehre hiç yağmur yağmadı


kıtlık dedi sonra,
gökyüzüne yaslanan gök tanrı
kırk landı kırk ikindilerin,
koyu bulutları
küllendi ateşe tapan,
iki çıkmazın nefesi
üç kitabın dualarını serpti şehre,
tütsülü ayinlerin kısık sesi
bir acı öldü
bir günah
bir mübah
sırra kademdi,
eski denizlerin zamana tüneyen
kanatlı kuşları
dün hiç ağarmadı
soldu aşk
acı çekti Dalaylama

ve o günden sonra şehre hiç yağmur yağmadı


Ağustos 2013/Suadiye
Demir Mutlugil