Ben biraz deli
Ben biraz serseri
Ben daha çok insanım,
Kendi halinde ...
Ben yapayalnız
Ve....
Tek başınayım hayat denen çıkmazın yolunda
Kendi kalabalığımın,
Tam ortasındayım sessiz
Kimsem var mı,
O da belirsiz…


Gözyaşlarım tek yarenim
Gözlerimde sadece hüzünlü bulutlarım
Ahlarım,eyvahlarım
Yüreğim şimşek…
Özlemlerim yıldırım
Kimseye yok zararım,
Bekleyişimde
Kendi yağmurlarımda ıslanır,
Kururum kendi güneşimde…


Gözyaşlarımla sel olur
Dertlere akarım
Yüreğimi yüreğimle çarparım,
Yok bakarım direngen özlemlere…
Baştan sona zararım,
Hep kendime
Hayat denen bu uçsuz bucaksız yolda.
Bir şarkı tutturup,
Döner durur nakaratlarım bendime
Her güneş doğuşunda, günebakan çiçeği gibi
Umutlarım yeniden doğar kendime …


Dün gibi bugün de bitecek
Biliyorum...
Yarınlar benim desem de,
Yarınlar da gelecek ve geçecek
Dünde kalacak,
Onca düşle ,gerçek
At derim efkarını arkana,
Sev hayatı, tutun dört elle sevdaya
Gülümse insanlara, iki yüzlü dostlara,
Gül dertlerine kahkahayla…


Eğme başını dik dur, görmesinler desem de,
Acizliği istemesemde
Beceremem...
Su kıyılarında ,
Martılar dert ortağım olur biteviye
Hep vermişim, hiç almamışım hayattan!
Aslında ne kalmış ki benden geriye?
Boş bakışlarım hüzün toplar içselimde
Kocaman bir yalnızlık
Koca bir melankolik aşk elimde…


Dalgalar yüzüme yaklaştığında
Ey! Aşk… diye seslenirim
Martıların duyamayacağı bir tonla…


Gizlenirim bir su damlasına geceden
Sen derim olmayana
Evet sen,
Meğer ne kadar da bencilmiş sin!
Sanıyorsun ki her şey senden yana…


İsyanım sana değil rabbim
Çok sevmeme rağmen,
Beni yalnız bırakan “O”na
…Ve
Bu dünyada yalnız kalmışlığıma…


Mustafa KARAAHMETOĞLU