Her insan bu gece ağlayabilir sessizce.
martılar cinayetlerine mavileri ekleyebilir,
bu gece kükremeden avlanabilir aslanlar,
bir ceylan bile vazgeçebilir koşmaktan,
yorulmanın anlamsızlaştığını söyleyebilir dansözler,
bu gece her insan soğuyabilir ölüme.


çıplak bir cesedin üstünde uyuyabilir zaman ,
ifadelerden tebessümler silinebilir duvarlarda,
kan kokusuyla bulunabilir faili meçhûl meydanlar ,
bu gece, yeteri kadar sığınılabilir yalanlara.


bir bayram sonrasında yağan yağmur ,
dürüstçe ben ıslattım diyebilir toprağı .
kokusunda iğdeler yığılabilir yaslara .
okyanus tabanında ki çamur kuruyabilir,
tuzlu derinliklerin basıncına karşı koyarak .


,bu gece
renkli mumlarla şafağı bekleyebilir her insan.
çocukların yitirilmiş umutlarından,
yeni sınırlarıyla ülkeler kurulabilir cinsiyetsizliğe,
acımak yok çimenlerine yeşilin her tonunda,
vicdansızlık bayrağı dikilebilir .
bu gece,
caddelerden geçerek tanklarla terk edebiliriz şiiri,
bu gece, yeteri kadar masumuz odalarımızda.


dün tattığımız cinayetlerin baharında,
çiçekler açmadı bugün.
ve biz biliyorduk aslında,
güneş yüzünü gösterince kapatacaktık gözlerimizi.
hangi düğün yüzüklerinden vazgeçebilir bugün?
hangi balayı ertelenebilir?
ve hangi asker tüfeğine nefretle kusabilir ki,
vatanını bu kadar anlamsızca sevdiği için ?


bu gece kimse özlemeyecek insanlığı.
açlığın ve aşkların,
ödenmeyecek körpe bedellerinin bir önemi olmayacak.
yırtılan sayfalarda unutulacak gür şelaleler .
zemzemin, semazenin, kıblenin, kubbenin ,
çanların paslanmışlığında yaşama dair çağrıların,
ve yıkılmış adaletin inançsızlığına eyileceğiz inanarak
gözlerimizin ferlerinde ise yine aynı karanlık
yetinemediğimiz karanlık.



yazıklar olsun insanlık...







.