“İncir çekirdeğini doldurmayan düşüncelerle uğraştım” gecenin ikisi
“İmdat çığlıklarım sessizliğe boğuldu, gecede çınlarken, sessizliğin sesi”
İrkintiyle çıktım dışarıya, dışarı serin, yalnızdı gecenin sessizliği
İki yalnız, biri ben, biri gece, sessizlikte sessizce yaşadık sensizliği

İrili ufaklı yıldızlar ışıldıyordu gökyüzünde, seyre daldım şenliği
İçimdeki fırtınaları salıverdim boşluğa, yankılandırdım derinliği
İzinsiz hayaller kurdum geleceğe, hayallerim biraz uçuk, biraz sinirli
İstemsiz nöbetler geçiriyor aklım, akıl zamana mahkûm, zamansa kibirli

“İki dirhem bir çekirdek” yaşam hayal ettim, çok oldu hayallerim tükeneli
İyilikleri seyrettim yaşam içinde, gördüm ki iyilikler de bananeli
İnsanı seyrettim insanlık değerinde, insan olmuş her konuda bahaneli
İyiliklerin karşılığında beklenen şeyler, nedense sıfırı bol haneli

İmrendiğim ne varsa artık kitaplarda kalmış, kitaplarsa toz içinde kirli
İmkân bulup kitap okuyanlara baktım, azı insanca, çoğunluğu kibirli
İnişli, yokuşlu koşturdum gece içinde, aklım zıvanadan çıkmış, zırdeli
“İncir çekirdeği doldurmayan düşüncelerle uğraşmak zor, çok ağır bedeli”

13.08.2013 – İzmir

Şiir 25 hece olup, her mısra aynı harfle başlar, biter.