köyde çocuk olmak yokluğun avucuna misket saklama demek
öyle ki özgürlüğü ardına alıp alabildiğince koşmak
ve bozkırlarda avaz avaz haykırmak sessizliğin yankısına
ve tekrar eden yankıda kendini dinlemektir özgürce
yılkı atları selamlar seni açılır yumulu avuçların özgürlüğe

ey köyde yokluğun avucuna sinmiş misket yarınlar
haydi dere tepe misket oynayalım toprak kokalım
varsın el yüz çamur olsun yeter’ki yüreğimiz temiz kalsın
ve şehrin ışıklarında kirlenmesin yarınlarımız siz gibi
biz yılkı atların sırtını gül kırbaçlarlar la öperiz

mavinin hırçınlığına saralım ruhumuzu avucumuzda özlemler
gök gözlü boncuk çocuklar öpsün ruhumuzu
tebessümü hep gül kokuludur orman gülüdür her bir yürek
ve yılkı atları ile yarışır yelesi yürek yürek
çünkü sen çocuk sun yokluğun yumulu avuçlarında

haydi paylaş benimle yokluğunun avucundaki misketleri
ve güneş yanığı kara tenine gülümse yarınlara
bilirim sen özgürlüğe aşıksın yılkı atları gibi hür
ve bir o’kadar özgür sün yarınlarının yumulu avuçlarında
öyle ki yeşilliğin sakinliğine saralım ruhumuzu avucumuzda özlemler

mahmudiye düzkaya