Gün geceye, gece sabaha akmakta
Kalemler yorgun bedenler dargın
Dolması gereken sayfalar boş, yazık
Gel yanaş yanıma
Yaşamasını bilemediğimiz bu hayat
Her dakikada zamanla bizlere atıyor kazık
Sana
Kimin kazıkta
Hünerli ve usta
Sonuçta
Kim yenilgiye yakın
Onu anlatacağım
Haydi, biraz daha yanaş yanıma


O benim çocukluğumu bulutlara yükledi
Sorun oydu ve yalnızca o sorundu
Kaba ve kırıcıydı dudaklarından akan kelimeler
Çok hasretini çektim bir çift gözle gelen
Sonrasında beni tekrar hasretine götüren sözlerin inan
Kalbim gide gide matraklaşmaya meyil atıyordu.
Kopacaksa kopsun havasından
Beni, beni, beni germeye sürükledi
Burnum almaz olmuştu narin kokuları
Kırılası elleri vurmaya kalkmazdı ama
Dili bedbaht kötü çirkin hep kendisine yalan dolan
Tuhaflıkları yaşatıyordu yaşanası güzelliklerde

Yeter bizlere çirkinlikleri yaşatacak deliliklere yatma
Kuvvetini topla ve yarattığın dünyayı yık geri dön
Onlar yakınlarımız
Kopmuşsak birazda nedeni biz
Kırmadık onları ama aramaya da zahmet etmedik
Uzaklıkları daha bir öteledik zahmet etmedik varmaya
Onlarsa zaten naziktiler fırsat bu ya
Küsmelere yattılar aynı orman misali
Uzayıp giderken hasret yumağının ipleri
Kabartısı bizi kızgınlığa
Onları ise “büyüklenmişiz” duygusuna..