Bir parka düştü yolum tahtadan banka çöktüm
Beni gören anılar bir köşeye saklandı
Çakmağımı çıkarıp o anıları yaktım
Bekçi gördü olanı park bana yasaklandı.


Yasaklar dokunurdu eskiden de bünyeme
Kendi doğrularımı sevmeyi öğrenmiştim
Pırıl pırıl bir güneş yakışırdı dünyama
Işığa dokunana sövmeyi öğrenmiştim.


Yıllarca peçe takıp ortalıkta dolaştım
Düşünceler hapisti yasaktı gerçek yüzüm
Gizli gizli içimde hep kendimle dalaştım
Gaza geldi bir anda ağzımdan çıktı sözüm.


Bilmezmiydim olanlar müebbete gebeydi
Buna rağmen susmayıp çanak çömlek oynadım
Sırtıma yedim copu devlet baba ebeydi
Boş yere yüreğimde özgürlükle kaynadım.


Sinemalarda bile oynardı arada bir
Toplama kamplarına espriler yapıldı
Paçalardan aşşağı akar dururdu pis kir
Korkaklık denen illet filmlerden kapıldı.


Sırtımızdan abayı başımızdan babayı
Eksik etmedik şükür her şeye boyun eğdik
ispiyonladık kaç kez konuşan akrabayı
Bazen parmak ucuyla özgürlüğe de değdik



Ayvazım Deniz


Ustaca yazılmış harika dizelerdi okudum
Yüreğin kalemin var olsun üstadım yürek sesin hiç susmasın
______________________________________Saygılar

muhakkak özgürlük olmazsa olmazlarımızdan
insanın var oluşu gayesi
lakin sonsuz ve sınırsız da değildir
birde kişi ve asra göre insanların o yıllardaki düşünce tarzına göre özgürlükten kasıt biraz nüans farkı ile degişe biliyor

kimi zaman bilhassa kadına baskı uygulanırken kimi zaman başka kısıtlamalar oluyor gerekli veya gereksiz
toplum veya yöneticiler tarafında kimisi iyi yaptık sanarak kimiside insanları baskı altında tutmayı iktidarının devamı sayarak

bu bağlamda bazen birinin özgürlüğü giderini tehdit ediyorsa kısıtlanması normaldir
mesela katilin özgürlüğü kısıtlanmalı ki bir giderine de zarar veremsin


şiirinizi ve duygularınızı kutluyorum
güzel bir anlatım güzel bir kurgu ile sunulmuş duygu ve düşünceler

emege saygı yürege saglık

Güzeldi.
Tebriklerimle,
Saygılar.

SADECE PARMAK UCUYLA



Bir parka düştü yolum tahtadan banka çöktüm
Beni gören anılar bir köşeye saklandı
Çakmağımı çıkarıp o anıları yaktım
Bekçi gördü olanı park bana yasaklandı.


Yasaklar dokunurdu eskiden de bünyeme
Kendi doğrularımı sevmeyi öğrenmiştim
Pırıl pırıl bir güneş yakışırdı dünyama
Işığa dokunana sövmeyi öğrenmiştim.


Yıllarca peçe takıp ortalıkta dolaştım
Düşünceler hapisti yasaktı gerçek yüzüm
Gizli gizli içimde hep kendimle dalaştım
Gaza geldi bir anda ağzımdan çıktı sözüm.


Bilmezmiydim olanlar müebbete gebeydi
Buna rağmen susmayıp çanak çömlek oynadım
Sırtıma yedim copu devlet baba ebeydi
Boş yere yüreğimde özgürlükle kaynadım.


Sinemalarda bile oynardı arada bir
Toplama kamplarına espriler yapıldı
Paçalardan aşşağı akar dururdu pis kir
Korkaklık denen illet filmlerden kapıldı.


Sırtımızdan abayı başımızdan babayı
Eksik etmedik şükür her şeye boyun eğdik
ispiyonladık kaç kez konuşan akrabayı
Bazen parmak ucuyla özgürlüğe de değdik

anılar yansada külü kalırmış
yıllar sonra dolaşıp yine gelirmiş
ufukta doğan güneş belirmiş
yanan yerde ot bitermi biter

eline emeğine sağlık yürekten kaleme dökülür kağıt yetmez kutluyorum

Resim çok özgün. İnsanın en uzun yolu beyninden kalbine giden yolmuş. Düşündürdü şiir gerçekten

Yine her zaman ki gibi farklı ve anlamlı konu ele alınmış tebrikler...