Not : Bu Siir Yazarın Bılgısı dahılınde Kullanılmakta olup. Seslendırmesı Bizzat yazarın Kendısınden Izın alınarak yapılmıstır...

HÂCER

Bir çöl sessizliğinin ortasında kuruyor dudaklarım,
Issız gecelerin yıldızları, süslenmiş duruyor gökyüzünde
Fasl- ı Aşk’ını bahşedene şükrederken
Adımlarının arasına karışan kum tanelerini ufalıyorum içimden,
Giydim teslimiyet gömleğini, büründüm aşkına Hacer!

Yersiz yurtsuz nice ses varsa dünya ikliminde
Adınla susularak yazılmışsın satırlara Hâcer!
Savruluyor rüzgâr rana bakışlarının arasından Safa Merve’ye.
Gâyret imtihanıyla çabalıyorsun bir vaha ortasında,
Rengine vurulmuş gülşenlerin hıçkırıklarıyla uyanıyorum sabahlara,
Bir gülümse Hâcer,
Açsın güllerin seni anlatmak isteyen yaprakları.

Ey ciğerini kopartırcasına koşanım,
Ey melekleri bile ağlatan kadın!
İsmail’in yolunun mührünü aralayan,
Yurdundan sürülmüş nazlı kuş misâli,
Bahtı açan duâlarınla, sevda ırmağına çıkan harita.
Hamd ederek seyrettiğim aşk kuyusunda,
Nice gıptalar biriktirdim iki tepe arasında.

Ve geceler sır dolu anları gömmeye bu kadar meyilliyken,
Gözyaşlarından damlayan rahmet can veriyor toprağa.
‘’Hâcer’’
Diye sesleniyor bulutlar,
Ram oluyor gök,
Sana ağlıyor lely,
Eğil ruhum,
Öp yedi kere boyun eğen bu alından.

Gönlümün esmâsında hisleniyor Aşk’ın mânâsı,
Aşk Kadın,
Aşk Zemzem,
Aşk Hâcer.

Umudun şiiri Hâcer,
Susmanın sırrı,
Ab- ı Hayat yokuşunda inişli çıkışlı eylemlere kurban giderken niyetlerim
Tut ellerimden Hâcer.
Sür çehreni yüreğime bir ana şefkatiyle,
Hacerleşsin ömrüm…

Siir : Beyza Alioglu
Seslendiren : Halıl Ibrahim Akgun