Alışkanlıklarımız..
İki cümleyle kağıt karalamak gibiydi çoğu zaman
yada Umutlarımız
yaşamın yalnızları gibi sessiz ve derinde gizliydi

Belkide saklanan bir çoçuk gibiydi Hayata bakışımız..


Bir kaptan edasıyla dalıp giderken ufka
Ne zordu kavusmak karaya
Daha dün yelkenleriyle direnmiyormuydu
Denizle sevişen alaboraya..

Bre kaptan ne beklersin yol ver gidelim ulaşılmaza
Öyle bir gidelim kideniz kıskansın bizi mavi sularından
İçimizin yandığı kadar uzaklaşalım bu diyarlardan..
Yada yaşlanalım uçsuz mavinde
Ulu kuşlar bize haber getirsin yaşanılan sevdalardan
Seslerine boğulalım ..
yada
beraber ağlayalım bu akşam ..


Yanımda ol bre kaptan
gitme sende herkes gibi
canıma işleyen iki damla tütün kokusu gibi yakma sende

Doldurma bu gece kaptan..gitmek vaktidir..
Yarımız bos olsada ..
ruyalarımız var Kaptan !

gitmek vaktidir...haydi


bundan sonra demir atmak yok oyle her limanda
Demir de çok yoruldu be kaptan ..

Denize düşer, öyle bir ses ki beni benden alır
İstemez dibe kavuşsun..
Aman bir de onun ahı kalır haa
Zaten yükümüz çok ağır..


ama hadi kaptan çalıstır motorları..
bize yol çoktan göründü..




Mehmet BOZTAŞ