meğer ne çok yanlış limanlara demir atmış yüreğim..
ne çok kırmışım, kırılmışım ..
kader çarkının arasında kalan yüreğim..
seni ne çok kırmışım meğer.!
oysa bir düşsel avuntu misali nede çok çırpınmıştı
sevgi timsali kollarda..
ne çok kanmışsın be yüreğim yalancı sevdalara
şimdi kızılmaviyi yaşarcasına alacalı kollarda
çık çıkabilirsen ,
çırpındıkça dibe çekerken zaman
ne çok hata yapmışım meğer
tükenmez şu çocuk ruhumla
ne çok kanmışım pembe düşlere
bir damla mutluluk niyetine edilen sözlere
oysa..!
oysa diyorum şimdi..
yüreğimi büyümeye zorlayanlara inat
çocuk kalabilmeyi başarabilseydi yüreğim
yeni doğmuş gibi yine sadece anne diye ağlamayı deneseydi
olmuyor işte..
ne geri dönüş var bu yolda
ne tekrar zaman çözecek atılan düğümleri
fırtını , tufan kimin umrunda
haydi yüreğim kalk
kalk gidiyoruz yine buralardan
keşfedilmemiş , bekleyen ne yürekler buluruz nasılsa..
önce kendimizi keşfe çıkalım ne dersin
biz olabilmeyi başaranlarla..! DERYA DNZ DENDER 23 Temmuz 2013......10:35