Hasret kırığı ile yanarken gönlüm,
İçindeki ateşiyle derbeder oluyordum.
Ve bitap düşmüş öksüz bir sözcük kadar
Kendimi dizelerden kopuk bir mısra gibi
yalnız hissediyordum.


yazarken bu yalnızlığımı
Teslim olmuş bir şairin sessizliği ve suskunluğu ile doluyum.
Ve içimde volta atan her sözcüğün içine
Bozkırın kuraklığı sinerken
Seni çiziyorum bu şiirin coğrafyasına atlas atlas.


Ve Çizerken renkli atlaslarında yokluğunu
Kurak dudaklarımdan
yanık vaveylalar kopuyor
dağlanan yüreğimin hüzün haritasına.



Ve Şimdi bu hüzün ile erirken
Islak dudaklarından akan bir yudum nefese
Ve nemli gözlerinden boşalan sağanaklara ihtiyacım var.
‘’gel ıslat beni dinsin bu hasret’’’esmesin yokluğun..

Kırşehir/temmuz 2013