Sen ahiretimi alıp gittin
Şimdi beraber olacağımız hangi cenneti vad edeceksin bana..

Tam da unuttuğunu zannettiğin anda hatırlatır onu bi densiz
Dengesizliğini kusarsın suratına.
Edebin düşer dişlerinin arasından
Hay senin dersin , huya gider söylediklerin.
Dilinde pelesenk olur yeniden ’o’
Uyuşturucu bağımlısı gibi elin ayağın titrer , beynin uyuşur.
Olur olmadık saatlerde kendini sokaklara atar , kapıları çalar
yüzüne kapanan kapılara üstü kapalı göndermeler yaparsın.

Peki ya sen kadınım !
Sana kurulu düşlerimin hangi sahnesin de idam etmiştin ki beni
boynumda yağlı urganla dolandım yıllardır.
Oysa her şey ne kadar da güzeldi bir zamanlar
Şimdi saatleri senden nasıl vazgeçirebilirim
Kopan takvim yapraklarını hangi bir yıla eklerim.
Ya açılan ellerim hangi itin duasına amin der..

Ne güzel de unutmuştum seni
Yedi kat yerin dibine gömmüştüm kalemi mi.
Nerden başlamalıyım k/anmaya
hangi bir acının ucubesine varmalıyım.
Hatırlar mısın bir sen kaybetmemek adına kaç ben öldürmüştük
Ama artık mezardan uyanma vakti geldi kadınım
Sen yaş akıtmadığın birine yas tutmazsın değil mi ?

Ah şu terkedişler yok mu
Yalnızlığını sayfalara yalvartıyor adamın.
Şuursuz kalıyor sığındığım kelimeler.
Sen diyorum sen/sizlik oluyorum ..
Gördüğüm kadar kör kalıyorum
Konuştuğum kadar lal.
Anlıyorsun değil mi kadınım
Cennetin yanında cehennemde yanabiliyormuş insan.
Hiç bir zaman bakışların yetmedi biliyorum cenneti arşınlamaya.
Sende haklısın biraz inanç meselesi bu.
Nasıl bakarsan öyle göremiyorum işte.

Unutur gibi yapıyorum şu sıralar.
Bundan başka bir dünya yok benim için.
Dünyanın arafında kaldım.
Artık ellerimle değil , gözlerimle hissediyorum seni.
Bütün yüklemlere aşk ekliyorum ben.
Noktası yok , imlası bozuk..

Sen ahiretimi alıp gittin kadın .
Beraber olacağımız hangi cennetten bahsediyorsun..

Gökhan SARI