Cilt ile ruh arasında bir yol vardır,
Bütün ihtiyaçlar oradan karşılanır,
Değerse ten tene, şehveti coşturur,
Ciltte mutlu olur, ruhunda şahlanır…

Sevene zincir vurulmaz, aşık a duvar,
Çünkü sarsıntılı duyguları var için de,
Zapt edemez ki, düşünülecek engeller,
Dağları bile deler aşık, günün birinde...

İz bırakmayan hatıralar çabuk unutulur,
Sende bir etki bırakmamış belli bakınca,
Ezilsin dersin aşık yüreği, bırak kanasın,
Oysa adam eden gönlünü, böyle yakınca…

Buralar önceden hep hayattı, şimdi değil,
Kalp is-duman, sanki İzmir’de sonbahar,
Oksijen kullanıyorum, sensizim nefes zor,
Her zamankinden yalnız, olmaz ilk bahar…

Buğday başağı san ki, biri bin edenlerden,
Ekildi yerine, çoğalan-fışkıran kaynak ki,
Aşkındır bu, haberin olmadı şimdiye kadar,
İçince zemzem suyudur, öyle bir pınar ki…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
01.02.2013