Elveda konvoyu geçiyor şiirlerin sırtından
Okudukça senaryolar yazıyorum
Konusu hayal kırıklığı olan
Anafikre takılıyor kafam sonra
Kırmızı bir çarpı çiziyorum konvoyun ortasına


Ölerek kahraman olunmaz
Kumarbazlar;
Vicdana oynamaz


İç sesim durmuyor tabi:
Kaç kumarbaz tanıdın sanki?
‘’Bir’’ diyorum
Kendimden emin
‘’ve hiç tanımamak daha iyiydi’’


Toto, loto, sayısal, ganyan…
‘’sus’’ diyor
‘’ikna oldum, tamam’’


Bir yandan bozuluyorum cesaretlerine
Konvoya katılmak istiyor ani bir ayaklanışıyla kalbim
Hoşça kal bile diyemezken zavallı benliğim
Çıkarmak hayatından tüm eksileri
Ve çoğalmak artılarla
Kendinden emin
‘’olmaz’’ diyorum ‘’olmaz’’
‘’ben bu değilim’’
‘’beklerim düzelmesini ekonominin’’
‘’ayağımı yorganıma göre uzatırım ve ayaklarım üşümez’’


İç sesim gülmeye başlıyor alaylı:
‘’borsaya bel bağlama
Gayrimenkule yatır’’


Bilmiyor ki kar zarar hesaplarına girmedim hiç
‘’olur’’ diyorum ‘’olur’’
‘’bata çıka ayakta kalmasını öğreniriz
Değil mi ki yaşamak dediğin iki satır!’’


O kalemi ben kırmam
Ve tanrı işini bilir.