32
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
3779
Okunma

ölümler yorar mı insanı
yoruldum binlerce kez mevta olmaktan
yaşamak dediğin ne ki
başı bozuk sorgularda
çocuklar kadar ölüydüm ben
şehirler kadar yanlız, karanlık
yoktunuz gözümün gördüğü yerlerde
ıssız terk edildim
haramiler kapattı kaçak yüreğimin kapılarını
rüzgar esmedi hiç
yagmur uzaklaştı bizden
ebabiller ötmüyordu
karanlıkta sırra kadem uzaklaştım
devrin öteki yüzüne
pusularda oturdum
sesim kısaydı ulanmadı karşı dağlara
bedenim üryan
geldiğim gibi gidiyordum
yoksulluk içinde
ezilmişlikle
yine susarak
açın kapıları biz geldik
posamız çıkmış
bedenler hırpalanmış
varla yok arasında kaybolmuş
anayı babayı ve yari bırakıp
geldik
zemheri geceleri şahit tutarak
gözlerim şehla bakıyor
kalanlara
final yazmadım
daha çok satır aralığı var yaşamak için
ne uzun yoldu
ayaklarım gene tükendi
açın kapıları
bir nefesi daha yanınızda alayım bari.
Sermin Çınar/İzmir
Sevgili Nebiha Muradi ben sana ne desem teşekkürlerimi ifade edemem,bilki cansın.
5.0
100% (45)