Tüm âlemler içinde güneş bile bir zerre
Güneşten büyük müsün nedir bu gurur Afet
Alttan almak bilmezsin ömür boyu bir kere
Ruhumda derin yara onulmayan ur Afet
Kendini ne sanırsın söyle nesin sen Afet
Akıl mantık bilmezsin divanesin sen Afet.

Durmadın ömür boyu denizden büyük müsün?
Yedin yedin doymadın dolmadı mı hörgücün?
Başıma bela mısın üzerime yük müsün?
Nedir bu kafa tutman nereden gelir gücün?
İnsani duyguların zaaftır bilmez misin?
Dua etsem yalvarsam bu hali silmez misin?

Sensin gamlı gönlümün çıldırtan vaveylası
Ben yandım ateşlerde Kerem gibi yanasın
Çöllerde süründüren sen ruhumun Leyla’sı
Vuracağım hançerle kara bağrın kanasın
Atacağım içimden vazgeçilmez yar olsan
Geri almayacağım cennette diyar olsan.

Bin parça edeceğim Hallac-ı Mansur gibi
Deleceğim göğsünü Ferhat’ın olacağım
Sana İbrahim deyip ben de şair Muhibbi
Katli vaciptir diye kelleni alacağım
Paslı çiviler ile çarmıha gereceğim
Bütün günahlarını ortaya sereceğim.

Şair nesimi gibi yüzeceğim derini
Dövmek için sürekli çembere gereceğim
Görmez misin halimi, garip derbederini
Geri kalan leşini itlere vereceğim
Senin yüzünden artık günahlara bulaştım
Dar dünyadan da geçtim cehenneme ulaştım.

Yeter artık ettiğin bırak peşimi bırak
İnancım varlığına sürekli galip gelsin
Seni lanetliyorum bak işte haykırarak
Artık kurtulamazsam boğazıma ip gelsin
İtekleyip durursun düşman mısın sen Afet?
Beni böyle söylettin pişman mısın sen Afet?