Gözlerimin demine bak,
ve seyre dal,
Dalıp her gidişin içinde
Kendini düşen gözyaşlarıma sor.



Her biri ayrılığın nasıl olduğunu,
Ve ayrılırken yaşanan acının
hangi iklimde
dolaştığını anlatır sana..


şimdi senin olmadığın bir hazan iklimin/ deyim,
anılar tel tel dökülürken tenimde
duygular karabasan gibi çöküyor üzerime
ve dudaklarımda üşüyen nefesinin buğusu
her gıdımına inan adın ezberleniyor gökyüzüne..


ve adını her okuyuşumda,
genzim acının ikliminde tutuşuyor
nutkum tutuluyor,
ağlamak üzereyim,
kimseler beni görmesin,
görüpte hüznün ikliminde yanmasın.




Kırşehir/temmuz 2013