I


Lise yıllarım
Edebiyat dersinde
Ne çok severdim edebiyatı
Kompozisyon yazmayı da
Ama de/da bağlacı ile
Başım dertteydi nedense

Ve öğretmenimiz
Yine kompozisyon yazılısı
Yapacaktı
Bu defa
Bir giriş bölümü vermişti
Konu:
‘ bir avcı avlanmaya çıkmıştı’
Ne yazacağımı bilmeden
Bekledim
Gözlerimi kapattım
Düşler…


II


Orman;
Devasa ağaçların olduğu…
Yeşil maviyi harmanlıyordu
Geziniyordum
Ahu gözlü bir ceylan
Su içiyordu
Mint yeşili bir nehirden
El salladım
Gülümsedi göz bebekleri
Neşeyle zıplayarak uzaklaştı

Çok mutluydum
Çocuk masumluğum belirmişti
Geçmişin elmalı şekerlerinden
Lunaparklarda alırdım bayram harçlıklarımla
Ve daha içlerine yürüdüm
Sek sek oynayarak beyaz taşımla
Düş ormanının
Burada her türden kuş
Üveyik, turna
Keklik ve bıldırcınlar
Ne ararsan vardı
Gök kuşağı örtmüştü gökten
Martı kanatlarını neşe içerisinde süzerekten
Hep birlikte söyledik şarkımızı

Yitirmiştim benliğimi
Güzelliğinde doğanın
Ve bulamazken yolumu
İmdadıma yaban tavşanı yetişti
Önümde bir durup bir gülerek
Yol gösterdi
Vefalı bir dost sanki
Güven diyordu uzun adımları


III

Uyandım düşlerimden
İstemeyerek
Ve sonunda avcı
Benim avcım
Vazgeçmişti avlanmaktan
Hatta üzülmüştü
Saçmasına önceden vurulanlara

IV

Öğretmenim okuduğunda
Yazdıklarımı
Her zamankinden
Daha düşük bir not almıştım
Öğretmenime;
‘De/da bağlaçlarının yazımında mı sorun’
Dediğimde;
‘Bu defa giriş-sonuç ilişkisi yok’
Demişti


Benim nasıl doğayı sevdiğimi bilemezdi
Avcıyı duyarlı bir doğasever yaptığımı da
Haklıydı öğretmenim notumu kırmakta
Ama ben de haklıydım
Metin girişinin bana uygun olmadığı hususunda
Sessiz bir çığlık attım
İçimden gülümseyerek


Ve işte
O günden beri
Çok sevmeye başladım doğayı
Tutkuyla…




Gülsüm öztomurcuk
9 temmuz 2013/ 19.03 _antalya




Şiirimi düzenlememde yardımcı olan sayın Ersin Başeğmez’e çok teşekkür ederim.