Ay yılın “sultan ayı” billur gönül sarayı.
Dilde şükür demlenir nefesler kademlenir.
İmsaka ramak kala efsane sahur çayı.
Tam da bu saatlerde izzetsiz nefs elenir.

Bir Leyla hayallerde saçları ipek misal.
Miracı gönüllerin alında beş vakit iz.
Dudağın kuruluğu yağmur, değildir masal.
Çayı iftarda değil sahurda da severiz.

İlk teravih ilk sahur semadan inerken nur.
Demlikte ayrı bir şevk semaver sanki de lâl.
Tüm bunların üstüne ince belli az mahmur.
Nicedir Medine’de ezan okumaz Bilal.

Sonsuzluk sahibinin ahir zaman nebisi.
Tuttuğun oruçların miyarı inci elmas.
Nefesinle siliver şu gönlümdeki isi.
Bir kırık çömlek ile edeyim nefsi takas.

Çölde mecnun misali iklimine geleyim.
Şefaat dileneyim senin nurlu kapından.
Sahurda son yudumla şu nefsimi eleyim.
Kurtuluş yok illaki bu nefsin hesabından.

Bayramdır iftar demi dudağı kuruyana.
İnce belli cerenin busesi emsalsizdir.
Irak değildir Bağdat yârini arayana.
Sahur zamanı çayın gamzesi misilsizdir.
Ankara, 09.07.2013 İ.K

“Nefsin izzeti olmaz”