(Unutulan mezarlıklar, bir duayı ve güzel kokulu çiçekleri her zaman bekliyorlar... Ölüler de unutulduklarını hissederler...)
Hadi dokun ellerime
Uzak düşlerden koparılan çiçek
Hadi konuş benimle
Gözlerini kırpıp durduğun rüzgar nerede?
Nerede kuşların el fatihası?
Nerede kirli bidonlarıyla gezen küçük çocuklar?
Artık mezarları neden sulamıyorlar??
Boynunu bükme çiçek!
Arkadaşsız kaldım diye üzülme...
Konuş benimle!
Ama söylesene
Nerede o beklediğin arkadaşların?
Buket buket, mis kokularıyla gelmiyorlar mı artık?
Toprağın bağrında seni öpmüyorlar mı?
Birlikte dokunmuyor musunuz?
Toprağın bereketine
Mezarın hüznüne...
Üzülme çiçek!
Söz ben hep geleceğim!
Yağmurlarla beraber...
Güneşin gözleriyle!
Çiçek muhabbetiyle!
Üzerime gelmeden lavanta süreceğim...
Ve bir Fatiha dilimde
Ben sana geleceğim
Dedemin mezarında !
Önce ona ağlayacak
Sonra seni seveceğim...