Yar…
Her ne hikmetse
Garip bir hal içindeyim
Hicranın en latif mey anında
Nefeslenip ah etmekteyim
Neyleyim şiiri şairi nazı işveyi
Aklımı sukut ettiren acıyı gitmekteyim
Gönül kimselere sevdalı olmamalı
Aşkın girdabında boğulmamalı
Dost için yakarmalı bilmeliyim

Dost
Ne ülfetli
Bir nefes karşılı beklemez
Canını sıkan
Bir hata dahi olsa
Yüzünü ekşitmeyi istemez
Canını teslim eden
Her mahremiyetini emin bilen
Bir eminlik içinde ki sadakattir
Vefa adına en güzide ahenktir
Hak namına hassasiyetini
Muhafaza eden fark-ı mürşittir

Zaman
Çok geç artık
Çağlamak neyime
Başımı yaslayıp ağlamak için
Bir taş yeter yastık sahibine
Hangi baharda bulunsan
Sazın bam teline
Dokunsam gözyaşlarıyla
İçimi boşaltsam ar değil
Ömrümde gün bitti
Akşam olmaktan zaman
Yarılandı ne hal ve ne de takat kaldı
Yazmaktan melalim sır değil

Edebin bendinde
Nefeslenmek ve ölmek
Halin derlediği kitabı yazmak
Hak rızası için şikâyetten kaçmak
Umudun ve emelin
Farkında lığını bilerek bel bağlayıp
Bahtın inkişafında uyanmak
Her sancılı doğumun
Beklentisiyle haşyete soyunmak
Ve gözyaşlarıyla
Umut içinde müjdeyle yıkanmak

İnsan kim
Olduğunu bilmeli
Aklının ve kalbinin sahibinin
Emrinde hareket etmeli
Nefesin müddetli olduğunu
İdrak ederek ne vakit terk-i dünya
Edeceğine kanaat getirmeli
Her türlü avene ve bahaneden
Vazgeçmeli heva ve hevesin
Esaretine girip
İradesine ipotek bindirmemeli

Şayet hissedip
Farkında lığa erişselerdi
Gönül şirazesi hak ve hakikatten
Asla vazgeçmez ve keder vermez
Vicdan gönül derecelerinin
Şubesinden birini temsil eder
Ve eminlik içinde istikametini bekler
Yoksa azap ve bela nihayetinde
Vaktinde tecelli eder ne keşkeler
Ve ne de ahlar nefsini ihya eder

Mustafa Cilasun