şiirlerinden geldim şimdi
çıkmaz sokakların tüm boşluklarından
kuyularından ve kuytularından,
pencere pervazlarından taşan ses/lerle,
devrik ve devrilmiş cümlelerinin içinden
parantez içi hayatların ve daha pek çok şeyin ki

sana yazıyorum
sana yazılıyorum
sadece sana...

kapatılmış perdelerin önünden geçip,
koltuğa iliştirip gözlerimi
sana ulaşabilecek bir patika arıyorum...

yorgunum çokça ve aklımı yatırıyorum yastığıma
bir kedinin ipi yakalamaya çalışması
eylemine benzer bu birazda
yamuk kafasıyla...

geç kalmak mı?
hayır bekletmiyorum hiç kimseyi
hiçbir yerde…

kulak mememe bulaşacak sesleri kısıp
kapattım şişenin içine ki
adını hatırlamak için açtım şimdi pencereyi
cereyanda kalıyor/ bacakları çarpık sorgularım...

gözüme kaçıyor kelimelerinin dikeni açmasam iyileşmez mi? sevgili…

kala/kaldığım yerden sana b-akıyorum
yutkunarak ama dil ucuma kadar gelen tükürüğümü ki
ıslatıyorum boğazımı başka bir zamana ait her şey gibi
halı bile..
titreyen elleriyle kadehlerine sahip olamayanlardan,
arta kalan kırmızı lekesi için mi? kimin için...

izlerini kaldırıyorum duvarların ve boyuyorum/mavi…
renksiz bir sesi kim duymak ister ki
anımsamak istemediğin şeyler olmuş
bunu anlıyorum zamanla
hatırladığın pek fazla şey yok çünkü
dün olmasını istediğin bir günün içinde…

şiirlerini okudun önce
ve sonra seslerine kızdım çocukların/topuna
ve sana/sadece sana
cümle içinde eksik bir kelimeyle
devam edemeyeceğimi anladığımda...

bir masalcı,
daha şirin dursun diye masalın içinde
hiç dillenmemiş masalını anlatmaya karar vermiş
bir masalın içinde olan şirin masalcı…

anımsıyorum
böyle başlardı annemin masalları eskiden
dinlerdim usulca ta o zaman
şimdi algıları kırık bir halde yine dinlemek istiyorum
şimdi hemen burada
arzuladığım şeyleri istiyorum bilmem farkında mısın?
İşte bu yüzden unutmak istiyorum seni diyemiyorum
seni istiyorum ve unutmak...



(...)