Ömür denen takvimde altmışıncı yaşım bu
Yaşanan bunca yılın gizleri gözlerimde
Dermansız dizlerime isyankâr telaşım bu
Yaşanan onca ömrün izleri yüzlerimde

Tel tel beyaza döndü saçımın pürçekleri
Yıllar haritalandı alnımda çizgi çizgi
Yüzüme haykırdıkça aynalar gerçekleri
Dillerden dökülüyor anılar ezgi ezgi

Zamanla değişmişim tükendikçe dinçliğim
Nerde o güzel günler, o heyecanlar nerde
Albüm sayfalarında aradığım gençliğim
Resimlerde yüzüme gülüyor bu günlerde

İnişli çıkışlarla yaşanan onca yıllar
Yaşadıkça anladım suların boğduğunu
Her fırtına sonunda akıllandı akıllar
Anladılar şeytanın ateşten doğduğunu

Gençlik iksiri gibi gönlüme doldu bahar
Doğan kaç kelebeğin kozasını ben ördüm
Kaç gülistana girdim bütün güller tarumar
Kaç yaralı ceylanda kanayan yara gördüm

Cahit gibi benimde anılarımda kalan
Dostlarla da yollarım ayrıldı birer birer
Beli ki hayat yalan, her gidenin ardından
Yüreğimi dağlıyor duyduğum acı haber

Neylersin ölüm mutlak ve herkesin başında
Her çiçek gün gelecek sararıp solacaktır
Kim bilir nerde, nasıl, kim bilir kaç yaşında
Bir ince baş ağrısı sebebin olacaktır

Ne zaman ki altmışa merdiven dayar yaşım
Şükür Allah’ım şükür aldığım nefes için
Belli ki bundan sonra ağrılar arkadaşım
Şükür Allah’ım şükür duyduğum her ses için

01.07.2013/Samsun

İbrahim COŞAR