ÜFLÜYORUM YALNIZLIĞIN ÜZERİNE
bir gerilla alıp götürüyor gözlerimi
benim olmadığım yerlere hiç bilmediğim bir adamın koynunda uyanıyorum tutsaklığa ! üflüyorum yalnızlığın üzerine, aşktan ateşler yakıyorum ve barut oluyor gözleri... gün geceyle eşleşiyor ben parmak uçlarıyla... … insan bazen hiç tanımadığı birine bile şarkılar söyleyebilir derdi annem! (...) ama ben şarkı söyleyemem ki olsun, bir şeyler yazabilirim ve anlatabilirim o hiç yoktan geliştirilmiş adı olmayan ….! dilim dönmüyor söylemeye yoksa, kesik değil ağzım …. hatta kanayan hiçbir yaram da yok benim… gece yine tüm oyunu bozup yolunu tutuyor sabahın.... kulağıma fısıldıyor aşk diyor heyecan diyor sonsuz gibi bir şeyler diyor bu kez korkmuyorum... üflüyorum yalnızlığın üzerine külleri uçuşuyor rüzgarda saçlarım gibi doğa ana her şeyi düşünmüş olmalı, Çünkü, gökkuşağı da üç renk burada gözleri, saçları, teni... Burçak DURAK |