Her zaman olduğu gibi
Kırık kalpler durağındayım
Tebessümüm yaralı
Sevdalarım kanlı bıçaklı
Aşklarım ustura ağzında saklı
Ve sakallarım kir pas içinde

Artık yüzüm toprağa dönük yaşıyorum
Düş tohumlarını serpiyor
Olmayan umutlarımı yeşertmeye çalışıyorum
Ama olmuyor beceremiyorum
Çünkü sen yoksun
Ve yoksun diye
Kırık kalpler durağından ayrılmıyor yüreğim

Oysa
Zaman akıyor,mevsimler hızla değişiyor
Gözlerim doluyor yüreğim kanıyor
Gideceğim buralardan diyorum
Beynim bacaklarıma hüküm giydiremiyor
Kalbim ne derse onu yaşıyorum

Kırık dökük olsa’da kalbimin levhaları
O durak benim diyor
Gidemezsin diye nutuk çekiyor
Tutuluyor ayaklarım
Tutuluyor ellerim
Ne bir adım ileri gidebiliyorum
Nede ellerimi oynatabiliyorum
Artık anlıyorum
O kırık kalpler durağı benim evim
Çok iyi biliyorum....


Mehmet Aküzüm