ey sevgili
çok uzun zamandan sonra yazıyorum sana
üstelik hiç gereği olmayan bir zamanda
odamın kuytu köşesinde sakladığım anılarım
ve sen
şimdi karsımda o muzur bakışların
bir yanın gülümsüyor inceden
diğer yanın ben yinede varım diyor sen yokken
ve yine yüreğimden çıkarıp koydum önüme acılarımı
ince sızım diyor şarkıda
nasıl olsa ben hep haksızım diyor
kimbilir belki o günden sonramı çoştu dersin gönül
seni hayalimde yaşattığım
en azından fotoğraflarda yalnız deyip teselli bulduğum
yanında gördüğüm, siyah beyaz gölgeden sonra mı yıkıldı tesellilerim
bakışından anladım sevgili
ne dünden haberdarsın, ne bugünden ne de varlığımdan
hasret mi koydun artık o büyük aşkın adını
dayanması zor dönmek imkansız
ve hatta geceler dinsiz imansız
bir sevdaydı beni benden alan
ve şimdi yine o sevda bana benden kalan
uyuyorum geceleri kimsesizce soguk ve densiz
gittin gideli ben sanki ruhsuz bedensiz
dinsin artık bu işkence, hezimetim
rahat uyu yar sana hakkımı helal ettim

hande keskin