karmaşaya açıklık getiren bir delilden bahsedildi
taşları uyutursak geçer dediler
içinde bir yeşilin deliliği
öykümüze bulutlar yanaştıran satıcılardan ödünç alınmış
koyu maviliklerin deliliği

geçmedi olmadı geçmedi
bekledik yolları uzatıp isteğimizi
birileri kulağımıza fısıldadığı sözü unuttu
yan gelip uyuttular
bizim konuşacak ağzımız yoktu

bir kaç giz lafa karıştı ölmeyi deneyin
bütün soruları orada cevaplayacaklar yalanına
veya doğrusunu deseler de
hakikat dokunulduğunda seçilmeyen yaradır
üzülenlerin geçmişini hatırlamadığı

sen sana ait olanına sahip çık lütfen
şiirleri onların üstüne kur anımsasınlar
nasıl yaşar insan hiç biriktirmeden
anılara tutunmayı anlasınlar

pervazlar kırıldı diye bir tasvir
güvercinlerin mutluluğunu çalmak olur onlardan
gölgeler yarattılar kaç bin kez
ve duygularımın sonsuza varan ucu oldular

iki bina arasında bizi kim duydu bilmiyorum
gece yarasaları mı
ya da sokak lambaları mı
düşüncelerine çakılmış her koyun
kendi bacağından asılıyordu
oysa binlerce yıldız tutuşup
hayalimize kavuşmak istiyordu

işte sevginin çıkılmaz noktası buydu
hatırlayıp anlatamamak yani
göğsünü deştiğinde kelimelerle
yanıp kavrulmak
yada avunmak
benliğinde filizlenen mutlu günlerle.

sizi kimseye anlatmadım inanın
onun için bir çocuğun azalmayan balonu oldunuz güğümde
giydiriliyor ayaklarım her sabah
neler hissettiğim
sizi ilk gördüğümde.