Ben yalnızlığımı gölgelerin oyunuyla giderdim,
Sensizliğime ortak ederek seni.
Sen ise çoktan yelken açıp demir almıştın,
Hemde bilinmeyene geri dönüşsüz.
Seni yazmadığım bir şiir arıyorum nafile ,
Sensiz yaşadığım bir yürek bir el bulamıyorum.
Tüm yollar sana çıkıyor çaresizim sensizce,
Sana şair oldum ama senin olmadığın şiir yazamıyorum.
Avucuna topladığın hüzünlerimi
kandil ışığında serp yıldızlara AR’lansın,
Sigaranı yakarken yanmayan çakmağınım ben .
Son nefesse heybene gizlediğim,
Öpüşlerin sihriyle ilk olsun dudaklarında.
Buruşuk çarşaflarda ten kokunu aradım çocukça,
Eski haz yok gibiydi geceden kalan tadında.
Ya kaldırım dilberleriydi beni sen diye kandıran pansiyonunda,
Yada sana inat özlemlerimi sattım bedenimle dirhem dirhem arzulara.
Adını her andığımda üşüdüm titredim hasretine yandığımın,
Sana dair geceye sığındım yine olmadı.
Toprağa yalvardım saklasın koynunda istemedi,
Ne rüzgar kabullendi adın dilimde dua iken nede enginler istedi beni.
Sıcaklığındı düşlerime düşen,
Gözpınarların ıslandığında kaynayan yüreğimdi.
Rüzgara verdiğim sesimi baharla ısıtandın sen,
Seni yedi iklimde yaşamaya ahdim var.
Gölgen kokundan evveli peşimde sürüklenir,
Terin hasretinden sonra düştü içime kor ateş diye.
Ve yoğuruluyorum mayasında sevdalarımın,
Sonsuzluğa uğurladığım sen gibi.