Herkes evine çekilir
Sokaklar boşalır,
Issızlıkta kaybolur karanlık,
Yalnız
Durakta YALNIZ BİR ADAM kalır.
Durakta durağı bekler,
Durak ta gidecektir de
O adamı bekler.

O gün şehrin misafiri yağmurdur.
Yalnız Adam ıslık çalar,
Islığında isyan, ıslığında haykırış,
Islığında küfür vardır.
Sonra karşıdan geçen deliye
Gülümser ıslığıyla
Deli de adamı deli sanıp
Gülümser lisanıyla.

Aslında bir de çalgısı vardır sırtında,
Sevdiği, gönül ve değer verdiği tek eşyası,
Çalgıyı küçükken çalgıcıdan ç/almıştır,
Yine böyle bir yağmurlu Samsun akşamında,
Ve gece ıslanmamak için direnir yağmura,
Yağmursa yağar şehre inadına.

Bir sarhoş küfrü basar oracıkta,
Bir takvim yaprağı daha
Düşer yere,
Saat kulesi gece yarısını vurduğunda.

Yalnız adam hala beklemektedir.
Aslında otobüs gelmeyecektir,
Onun beklediği
Yalnızlığıdır sadece,
Evinde bekleyeni de yoktur,
Beklentisi olan bir evi de.

Yalnız bir şiir vardır
Durakta bekleyen YALNIZ ADAMIN
Dudaklarında...

ls