anam geldi gitti söylendi durdu,
Nezire ilgilense de; içim ısınmıyordu
buradan uzaklaşmam gerekiyordu
amcamın sayesinde sahilde bir pansiyonumuz oldu

bir nikah.. ne nişan, ne düğün istemedik
“hayırlısı olur inşallah.. ya nasip” dedik


zaman içinde “Topalın Yeri” meşhur oldu
büyük şehirlerden kimler, kimler gelmiyordu
lakin eşim hiçbir şeyle ilgilenmiyordu
anam her zaman ona kol kanat geriyordu,

güzel bir gündü; gençler eğleniyorlar
anam ve misafirler gözleme açıyorlar


güllerde, sebzelerleyim ben, her zaman işler yürürdü
yıllardır her misafir nodtalji yaşar köyü görürdü
herkese laf yetiştiren bir cevval tandır gülü;
peynirli, kabaklı böreklere tereyağ sürülmüştü

aklımda, hülyamda hep o, sanki mucize oldu
bu ses.. bu koku.. bu güzellik onundu


nere baksam gördüğüm, herkes, her şey onu andıran
ne zaman vardım bilmem tandıra çakıldım o an
o herkese laf, tandıra yakacak, saca börek, ömre can
koşmuşum, bağırmışım.. Nurcihaan! Nurcihannn!


















o sakin.. “yememişsin, sevmedin mi, çok güzel oldu” dedi
o çok bilmiş bir kız çocuğu “yoksa bu o mu” dedi..






















kimdi bu?


ARKASI YARIN