Gönlü çılgın sevdiğim yine sustun,
Uzak diyarlardan ses vermez oldun beni unuttun,
Suçum neydi ?
Seni sevmek miydi ?
Her gece sana uyumak...
Her günün sabahı seninle uyanmak mıydı ?

Bir acı kapladı içimi anlatılmaz,
Nasıl duruyorsun hiç umursamadan,
Beni görmeden,sesimi duymadan,
Bumu isteğin yıllara döktüğün sevdana bakmak,
Soğuk ve sert duvarlarla beni paylaşmak,
Zifiri karanlıklara uyanmak...

Bilirmisin ben çok badireler atlattım,
Şafak vaktinde seni anarak uyandım,
El, ele tutuşmuş gördüğüm her aşığı,
Biz zannederek hayranlıkla arkalarından baktım,
Meğerse hepsi tatlı bir rüya imiş,
Bunu biraz geçte olsa ne yazık ki anladım.

Senin için Ferhat gibi dağları delemem,
Kerem gibi sana küllerimle kavuşmayı bekleyemem,
Mecnun olup çöllerde yana,yakıla dolaşamam,
Bana yapılan her şeyi sineye çekemem,
Ben sadece yüreğimin ekmeğini yer,
Yüreğimin götürdüğü yere çeker giderim....


Zafer Özcan-(15.05.2013)