Doğuda bedel ödemektir kürd olmak.
Bedel ağır gelince türkçen biter kürtçen biter ,
lal olunur dilinin ucundaki ifadelerin .
sadece o yüz ifadeleri konuşur
Kimi zaman züheyla encü olabilmektir.
Parçalanmış cesetler mezarlığında
bir karanfil bırakmaktır suçlarımız...

Günah olunur ,
bu yüz ifadesinde
çılgınca kendimizi savunma.
Diller tutsak kalır
bir dağ yamacında
Yuvaya bir ekmek götürme amacında
para’mparca bedenlerde katırlara dağılmaktır
Ve yine hatırlara bile yazmaz türk medyası...

Tutsak kalınır haksızlığı ifade eden o yüzlerde.
O yüz’den beddua kalınır bunu bize yaşatanlara
Ve sadece yüz ifadeler konuşur..
Zulumun dibinde ciğlik çiğliğa
bir gök gürültüsüdür
çaresizliğin yüz ifadeleri..
Sadece bakışlar konuşur
sonrada devletin hayınca namlusu.
Ne namuslusu kalır,
nede nam-ı uslusu .
Kilit vurulmuş diller konuşur
Göz yaşları kalır
ve o küçücük yaşları...

Tabuta sığılmaz bedenim
paramparca umutlar yollarken cografyama
Şimdi yasak bir yüz ifadesi kalır berisinde...
Insanım diyenler kardeşiz diyen kalır gerisinde...
O yüz ifadeler atom bombası kadar
Kimyasal silahlar kadar
ifadeler..
insanı suçluya çıkartır
Ve sanki anadilinin bile ötesinde bir savunmadır
O insanın yüzüne tokat gibi yapışan yüz ifadeleri...
Ve ifadeleri alındı devletce ,
Bir iki kuruş kan parası birde karanfil cezası.
Sadaka verircesine önümüze atarlar
toplanmış kefenlerde insanlarımıza kavuşmayı...
Ve anneler konuşur
o param’parca bedenlerin ağıtlerında...