Eskiz çizer elleriyle ateşe insan
Hep yeniden yeniden tasarlanır ateş yalımları
Her insan ömründe müstesnâ bir ân
Merkezkaçın keşfiyle anlam kazanan
El eder merkez hep gel diye diye
Kaçmak keyfidir dudağıma bulaşan

Eskiz çizmesin diye keserim ellerimi
Bileklerim devşirir zihnimdeki şiiri
Ben yeniden yeniden tasarlarım çiçekleri

İşte sahibinden ödünç aldığım kalem
Yoksa kabuğu kıracak güçte değilim
Boynuna pıtraklar yapışan insanların
Derdini dinlemeye razı değilim

Ülkem benim devletim resmi sevgilim
Dünya lider olmana âmâde değil
Halkım mecbûri mensûbiyetim
Tek yumruk olmaya âmâde değil

Bak işte kalırımlar yürünmekten muzdarip
Hangi hınçtır söküp atan onları vitrin camlarına

Eskiz çizer elleriyle ateşe insan
Yeniden yeniden tasarlanır ateş yalımları
Telaşlanır ateşe bakar insan yığınları
Telâşlanır ateş yalımları insana bakıp