4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
725
Okunma
Denizin derinliklerine bıraktı kendini,
İçinden istiridye toplamak geldi.
Rengine eş seçti inci’yi karanfil,
Kapılıp yeşilin büyüsüne dalgalarda.
Kendine has kokusunu salgıladı sevgiyle,
Ve kapısı açık baharda haziranın.
Tüm kokular pür neşe karanfil koku hariç,
Matem asaletliydi duruşu ağır kan gibi.
Oysa vazgeçilmezdi kadife renkleriyle genede,
Geceye dönük dolunaya yaslanmış mavimsi.
Ve ben hep karanfil koksun istedim,
Bana rüzgarla uçurduğun özlemlerinin.
Sarılmasanda içtenlikle sen at onu maviliğe,
Tüm renklerle seviştirir onu rüzgar.
Ağzı çilek aroması kokuyordu sabahın,
Uzanıp alnından öperken maviyi karanfil.
Gözlerinde bir tek karanfile takıldı ansızın aklı,
Uzanıp nehir yatağına gün batımını izlerken.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz