’




İzmir’den Nazilli’ye uzanan bir aşkın ayrılık sonrası yazılan ilk şiiridir. Şimdi o radyo stüdyosunda" Acaba dinliyor mu?" bekleyişi arasında devam eden koca bir acıdır...



Bahar gözlüm,
Son sözüm,
Bu adına ikinci şiir,
okuduğum sâlâdır bu son sözlerim,
Uzunca zaman oldu senden ayrılalı,
Gözlerinin yeşilinde kaybolduğum zamanları özlüyorum biliyor musun?

Askerde yolumu bekleyişin,
Şafak kaç askerim deyişin.
Hele kamuflajları giyince,
Er’im diyip içimi eritirdin.

Senden sonrada kimseyi senin gibi sevmedim,
Telefonumda senden hatıra kalan bir kaç mesaj,
Yastığımın altında, acı diye sakladığım bir fotoğraf.
Ve senli rüyadan uyandığımda.
Alnımda kalan, iki ter damlasından başka birşey kalmadı,
Senden bana kalan.

Son sözüm,
Bahar gözlüm,
uzunca zaman oldu bir biletle gitmedim otogara,
Ucunda nazilli yoktu çünkü,
Sen karşılamıyordun uzak yollardan.
Kahrımdan sigarayıda bıraktım ha sevdiğim.

Senin sevmediğim herşeyi bıraktım.
Kendimi öyle teselli ettim,
O, olsaydı böyle olmasını isterdi dediğin herşeyi yaptım.

Bilesin

Ama yeter,
yeter...
..
.