Gecenin tırnağından ayrılırken eti
gözü yaşlı aşık maşuk
son bir kez pus ediyordu

tan yeri ağarırken faş ediyor ayan beyan sevgilileri
sen yazdın diyerek okudum, ne hikayeler kurdum
ne hayaller

ben sen değildim
sen de ben
yalnızca aşk’tık biz

ne çok duygulandım
yeri geldi ağladım
yani ilk kez yaşadım
yaşadım sevgili

sınırlara çiçekler ektim
gülümsedim her gördüğüme
sonra seni gördüm
gökte hilal de sus pustu
dilsiz gibi lal

sınır boyunda yürürken
bir ısırgan daladı ayaklarımı
her taraf bozkırdı her taraf çöl

öl artık hayat öl dedim
zaten onsuzluk ölüm

tamamladın mı dedi ömrünü buy/urgan bir SES
sonra sükunete erdi her taraf
bitti tufan gibi

kanat çırpıyordu Leylekler

patlıyan bir kuş tüyü yastık sanki
tüy yağdı gökten sızılı
kırık beyaz

intihar eden güvercinlerin tüyleri miydi
göç vakti miydi yine
göğe baktım o da sus pustu

sonra ateşten ayrıldı kül
ay sıyrıldı buluttan
köz ateşin durulunca
kapladı üzerimi yıldız işlemeli atlas bir yorgan
üşürüm kaygısıyla o bembeyaz meleklerden
armağandı göklerden

yeniden kucaklaştı akşam ve gece
ateşe erdi kül
sıradanlaştı her şey
kendinden göçün vaktiydi

kesildi kainatın sesleri
bitti tufan

15/Haziran/2013/Cumartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel