31
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
1706
Okunma

Akide şekeri yaşamda
eritiyordu zamanı
salyalarından
çıkagelen çocuk.
Sakladı hüzünlerini
misket koyduğu ceplerinde
Vardı hayatın acıları
her bir renkte.
Yakalandı gözlerinde
Uzak zamanların
yakın yansıması.
Işık huzmeleri
yanıp yanıp söndü
Zeytin gözlerinde.
’di’li geçmiş.
Çığlıklar ülkesinde.
Döne döne bastı
umudun can kırıntısına
sıyrıldı bedeni ruhundan.
Sığmadı ağaç kovuğuna.
Dönmeden köşeyi
çaldı hücrelerinde alarm.
Nasır tuttu yüreği.
Kurmalı bir saatte
yersiz yurtsuz
kaldı korkuları.
Önce kurdu
Sonra yaşadı
Bütün savaşları...
Büyüdü özlemlerin uğultusu
Hayata benzemeyen rüyalarda.
Bağışladı güne beyaz ellerini...
İçindeki çocuğu eksiltme şimdi.
Hadi çocuk durma !..
çiz mutluluğun resmini.
Sulu boya ile
boya cennetini!..
Hay Allah
Nasıl da unuttum
senin fırçan yoktu değil mi?
Ferda Özsoy.
5.0
100% (29)