Gün bitiminin gece yolculuğunda arıyorum tüm kayıplarımı...

Gecenin siyah hükmüne kamer’i bir hüzme düşüyor,
Dillerimin dilsizliği, konuşmaya niyetlerimi bozuyordu
Ve o an...
Ayyuka çıkıştı bir perdenin daha yırtılışı
Sözlerin ifşa oluşunda, bir okadar dilin lal oluşu

Ey...Kervan başı!..
Bilinirliğin ne ehemmiyeti kaldı ki artık
En son görüldüğün tarihin yongalarında
Kirpiklerine düşen tesirlerin bilinmezliğindesin
Adının ne önemi vardı ki artık

Değil mi ki şehadet, parmaklarımın göz pınarlarıma dokunuşuydu,
kelimelere nişane hecelerimin derya oluşu.
Değil mi ki tüm yazılanların bilinmeyene aşina oluşu.
Kalemsiz bileğin sayfalarda hazrol duruşu.
Belki de buyüzden kayıtlara geçecek,
Yazılarımın altında ’’LÂ EDRİ ’’
Kayıbım!..
Kayıbım ve arıyorum,ardımda nihan bir kervan.

SELMA KOÇ