Son günlerde iyice arttı yalnızlığım,
Bir yudum ilgili arar oldum.
Dostlarda bir selamı esirger olmuşlar.
Kalemimle ben,
Sabrımla ben,
Kimsesizliğimle ben,
Yorgunluğumla ben,
İyi bir dörtlük olduk cidden.

Öyle şiirde karalamıyorum, gecenin bir yarısı uyanıp.
Sabah ezanlarına eşlik edemiyorum.
Sanki yok olmuş gibiyim bu dünyadan
Sadece nefes aldığımı kendim hissediyorum.

Cebimde, üç kuruşa aldığım kalemlere,
Yazıyorum yalnızlığımı yıllanmış kağıtlara.
Kimsenin, yokluğuda yetmiyor aslında bir dörtlük yazmaya.
Tütün gibi sarıyorum ihanetleri.
ve çekiyorum nefesim yetiiğince içime.

Son günlerde, iyice arttı sol yanımın sancıları.
Ne zaman tak diyip kalır bu beden, bilmiyorum.
Ne içtiğim ilaçlar etki ediyor artık.
Ne de susup kendimi dinlediğim zamanlar.

Sıkıldım!
Anlıyormusun?
Söylesene, hatırlıyor musun?
Seninle geçirdiğimiz o günleri,
Kahrolası hatırları bir gün bile unutmadım.

Anımsıyor musun yüzümü?
Giderken, nede kırıştırmıştım her bir santimini,
Kaç yıl sürer bu sensizliğin hırçın acısı?
Kaç şiiri, kaç kaldırımı evlat sayarım kendime,
Hangi imgeye gömerim senden kalan herşeyi!

Git be gülüm!
Git!

Ağır sancılı şiirler yazıyorum artık.
Gittiğin yerden başlıyorum mısralarda dar ağacı kurmaya.
Son isteğimi sormuyorum kendime,

"Sen" derse yeniden.
Korkuyorum!