Yaðmura Veda

Yaðmur, hep üstüme üstüme yaðmaktasýn,
Saçaklardan, gözlerimden, her yerimden akmaktasýn,
Taa baþladýðýn yerden beri hep bana bakmaktasýn,
Bittiðini görmek istemem.
Avuçlarýma doldurmak isterim seni,
Güneþe sermek isterim her bir zerreni,
Ceplerime saklasam ne dersin seni,
Gittiðini görmek istemem.
Baþka zaman, baþka mevsim, baþka baharda,
Yaþým geçti, ömrüm artýk hep sonbaharda,
Saklanmýþ umut, saklambaç oynar boþ kuyularda,
Oralara gidip kalmaný istemem.
Daðda sen, ormanda sen, papatyada sensin,
Gönlümün en ince yerlerindesin,
Bilirim dertlenmemi hiç istemezsin,
Seni býrakýp da gitmek istemem.
Dolu oldun gamlarýmý erittin,
Kar oldun, karanlýðý delirttin,
Yaðmur olup, bedenimi dirilttin,
Seni býrakýp da ölmek istemem...