Rüzgâra bıraktım ciğerlerimin hesabını
Havalara attım yetmeyen nefesimin çilesini
Sessizce, nefes almayı umarak
Başımı kaldırdım gökyüzüne

Hiç kimseden soramadım ölü nefeslerin soluksuzluğunu
Ve solgunluğunu kimse bilemedi
Nefesti bir avuç. Olsa kurtulacaktı bu nefes darlığı denilen illetten
Meyvenin iyisini bulmak pirincin içinde taş aramak gibiydi
Tek tük vitamindi yediklerimiz
Seyrekti artık, saçlarımız kadar

Yakarmalarla geçmez zaman
O yüzden kimseye anlatmadım nefesimin yetmediğini
Hep doktorlar şikâyet etti ciğerlerimden
Ben şikâyetçi olmadım
Hesap da soramadım kimselerden

Herkesin şikâyetçi olduğu şeyi ben sevdim
Makineler bile dert yanıyordu bedenimden
Onca hastanın şikâyetini yüklenirken
Bir de ben söylenemezdim.

I

Tüm sızılarımı metalik seslere teslim ettim
Canımın acıdığı yerde, neştere emanet ettim hastalığımı
Zamanın kirlettiği organlarıma
Kirli havanın daha kirlettiği zamanları anlatamazdım
Bir beyaz çarşaftı düşlediğimiz
Ve payımıza düşen her defasında
Soluk, rengi kaçmış zamanlar
Hastalıktan yıpranmış çarşaflar
Mavi tonlarının kirli kırmızıyla birleştiği odalardı bizi karşılayan

Dışarısı belki daha temizdi
Kirli hava olmasaydı
Biz kirletmeseydik hayatı
Eminim daha temiz yaşar ve yaşatırdık

II

İşte bu hastalıklı şiir hassasiyetiyle
Şu odanın ruhsuzluğu nasıl da uyumlu
Adımlasan iki adım yeter bitirmeye
Ama doldurmaya kalksan dolduramazsın
O kadar boş oda

Bir yatak, kirli çarşaflar
Rengi soluk hayaller
Puslu gözler dolduruyor odayı
Zamanın hükmünü yitirdiği anlar
Yılların dokunamadığı hastanenin soğuk duvarları gibi

Hepimiz bazen taşarız
Şırıngadan damlayan ilaç gibi
İstemeden bir yerlere savruluruz
Damlamızı bile bulamazlar bazen

III

Bazen bu soğuk odanın adımlanmaya hâli kalmaz
Hâlimizi kimseler bilmez bazen
Ayakta duramayacak zamanlarımızı
Duvarlardan sorarız hesabını
Odanın ayakta duracak hâli yok
Zamanı yok durup beklemeye
Yatmazsam eğer, oda üzerime yıkılır
Pencereyle kaza yaparız biliyorum
Kırıkları batar üzerime
Serum şişesi kırılır sonra
Deprem olur içimde

*

Az daha yatmalı
Sabaha ne kaldı ki
Güneşin doğması nerede
İyileşmek için



On Bir Haziran İki Bin On Üç 13 00
Nevin Akbulut