O’nu yaşamak için
geceleri biraz üşümek lazım
sayfalardan bir demir parmaklık
sürgün şiirleriyle düşünmek lazım
aşık olduğu kadınları nasıl yücelttiğini
kendini
bayat bir ekmekte nasıl ufaladığını
görmek lazım


açlığını ve tokluğunu
siyah beyaz çocuklarla nasıl emzirdiğini
ki rüzgâr sırtında hoyrat
dili göğsünde madalyayken
kemiğini kemiren politikalara
Cumhuriyeti iliğine kadar sömüren yavşaklara
şiirle nasıl ve neden diklendiğini anlamak lazım


O’nu tanımak için
işkence görmek, sırtından hançerlenmek
yaşamının yarısını hapishanelerde geçirmek yetmez
tüm bunlara rağmen o beyefendiliğini iyi süzebilmek lazım
onun için isyan etmek yetmez
susmanın
kuru bir yaprak gibi savrulmanın da
isyan olduğunu bilmek lazım


bu yüzden şair dediğin biat etmez, etmemeli
şair dediğin gücünü faniliğinden alır
sermayeye, sisteme, politikaya muhaliftir
başını eğip düğme iliklemez
o böyleydi


peki sen nasılsın?
geceleri üşüyor musun?
geriye döndün değil mi şu an,
işte bu yüzden sana tebessüm ediyorum
bu sessizliğimle sana acıdığımı var say.





Nazım Hikmet’e sevgi ve saygılarımla…



















.