Ne kadar acınası bir hayat tutturmuşuz kendimize.
Bilmeden,sağlam basmadan atıyoruz her adımımızı ve bunun ardından gelen düşüşümüzü.

Yenilgilerle savaşamaz hale gelmişiz,
Yokluklarla savaşırken,ağız kokusu duymaktan bayağılık alışkanlık haline gelmiş;
Şu kocaman ama bir o kadarda küçük olan Dünyamızda..

Etrafıma hep baktığımda yalan gülüşler görüyorum hepsinin amacı çıkar hepsinin amacı Yalan Dolan,

Gencecik yaşımızda yüzleşiyoruz hayatın soğuk rüzgarıyla....
Savruluyoruz bir o yana bir bu yana..


Terkedişler hiç bir zaman bitmiyor
Eh işte ne de olsa insanız varlığımızla yokluğumuz bir ne de olsa..


Hayat denen sınavı vermeye çalışırken bocalayıp düştüğümde beni kendimden başka
kaldıran olmuyor, olmayacağınıda zaten kendimizle yüzleşince görmüyormuyuz??

Ah yalanları ile gördüğüm sahtekar dünya sen ne yaptın böyle bana ?
kendimi kaybettim,yolumu göremiyorum.
Kendimi sınıyorum..Gerçeği artık göremiyorum..
Kendimi kaybetmişim meğer bilmeyerekten...

Gidiyorum sahteliklerle esaslı şahıslar,
Gidiyorum kalbimden geçen hislerime ters düşerekten..
Gidiyorum veda etmek zor olsa da Kendimden
Korktuğumu Yalnızca Bilmenizi istiyorum.

Beni öldüren kim diye sorarsanız;
Dünyadan alın hesabını,nefislerden, paranızdan,mülkünüzden ve birde o derin mutlu şevkinizden..

Mutluluklar dolacak olan yüreğimi size bırakmıyorum; bakamayacağınızı bildiğim için..

Elveda içinde Kaybolduğum Hüzün....