Dağların başını duman alınca
Harmanda babamı sancı tutardı.
İşi bitirmeden yağış gelince
Komşular toplanıp bir el atardı.

Biz öküz koşardık, komşumuz da at
Harman şenlenirdi, çok olsa hasat
Yazın kurak geçse, mahsül de kesat
Köylünün dertleri katar katardı.

Kara çakmak taşlı döven dönerdi
Babam yorulanda,ablam binerdi
Tahıl yığınları dibe inerdi
Ortalığı toz-dumana katardı.

Harmanı beklerdi gece bekçiler
Bazan fal bakardı dul elekçiler
Harman vakti köye gelen çerçiler
Arpa, buğday alıp alma satardı.

Hep birlikte bitirirdik harmanı
Mereklere doldururduk samanı
Değirmenci İvan bekler babamı
Öğüttüğü unlar bir kış yeterdi.

Yaylada otlardı yılkı atları
Çiçekli, çemenli çayır otları
Kulakları kesik çoban itleri
Arabanın gölgesinde yatardı.

Yün döşek, yün yorgan, hasır yayarak
Harmanda uyurduk yıldız sayarak
“Bu benim yıldızım, benim” diyerek
Ablam şans dileyip, dilek tutardı.

Harman sonu bütün yüzler gülerdi
Tavuklar gülerdi, kazlar gülerdi
Umutlanır ergen kızlar gülerdi
Oğlanlar da hayli borca batardı.

Erişte keserdi, rahmetli anam
İpte kuruturken, beklerdi nenem.
Son çocuktum, çok mutluydum o dönem
Kalbim heyecanla güm-güm atardı.

Gece serin serin yeller eserdi
Yorulanı şirin uyku basardı
Sayatoğlu: Babam kuzu keserdi
Harman sonu bir şölenle biterdi.

Aşık Yusuf Sayatoğlu
17 Mart, 2013. Nutley.