Aslında hiç kimse yalnız değildir sevgilim
öyle bir an geliyor ki insana
yalnız dolaşmak istiyorsun,
ıssız sokaklarda..
İsyan edercesine haykırmak istiyorsun.
Bağırmak seni seviyorum demek istiyorsun.
Ama çaresizlik içinde çırpınıyorsun sessizce.
Ne yapacağını bilemeyerek duraksıyorsun öylece.
Donup kalıyorsun ağlamaklısın.
Küçücük sokak aralığında olan bir evin yanında,
kıvrılmış bir şekilde ağlamaklısın..
Yağan yağmurun altında ıslanmaktasın.
Üzerine yağan her yağmur tanecikleri seni,,
üşütmekte ve ürkütmektedir..
Çünkü sevdiğin yok yanında..
Yalnızsın o ara sokaklarda..
Issız buçaksız yürümektesin sessizce,,
yağan yağmurla birlikte,,
ürküten yalnızlığın korkusuyla..
Sevdiğin olmayınca yanında,,
korkutuyor seni o kara geceler..
Gezdiğin her sokak, her cadde,,
yalnızlığa sürüklüyor seni..
Çaresiz üzgün bakışlarla şimdi,,
devam etmektesin yürümeye...
Bitmek bilmiyor şu kara geceler..
Sevdiğinsiz geçen her günün..
Kimsesiz değiliz aslında.
Sen ve ben varız mutluyuz sevgilim !



21/12/2008
20:12/pazar

Şebnem Örs