Yar…
Ey suskun çığlıklarım,
Ne çare ki
Artık vakit gelmişti
Gönül ne kadar hasredilse de,
Hasret, aşk diyarlarına
Alıp götürmüştü, gün birmiş,
Geceler perdelerini çekerek,
Umudun sahnelerine ibretle yer vermişti
Ne gözyaşları dindi,
Ne elem ruhumun hicranını sürura
Gark etti, nefesler tükendi

Bir hırçınlık
Sökün ediyordu dalgaların
Haşyete salan sesinden
Kalbimin yalnızlığı,
Bilmem ki hangi günahın
Esaretinden kopan kavlinden
Söz kifayet etmezken,
Efkâr yüreğime sancıları ekerken
Çok derinden ve ürperirken
Bir canın acizliğini yaşıyorum,
Sinemin en letafetli sahnesinden,
İdrakimin elinden

Ey yüce
Dalgalar ve ta uzaklardan
Halimi seyreden yalçın kayalar
Duyun sesimi,
Kalbimin suskun melalini,
Sevdanın çile çektiren efsanesini
Aşk adına yaşanmış
En müstesna hikayeleri,
Hakikatin irşat eden yankılarını
Gül, dikeniyle güzeldir,
Öz kalbinle mürebbiye olan
Lehçedir, ancak ihsan sahibi bilir

Yar bilme ki
Hatırlar mısın, bir sonbahar
Günüydü bırakıp gitmiştin
Ruhumun, suskun çığlıklarını
Hiç işitmemiştin, bahtım için
Boyun büktürmüştün
Yılların hasretiyle kalbimin
Hıçkırıklarını bir dert edinmedin,
Sessizliğine çekilmiştin
Bir ser ver,
Gözlerimin fersizliğine
Bir gerekçe göster,
Perişan halimi bildiğini haydi göster

Bir bir nefesim
Göçüp gidiyor, bilmem ki
Umutlar kim için dile geliyor
Söz kifayet etmiyor,
Hal aşkın esrarını şerh edip sürura
Erdirmiyor, boyun büktürüyor
Ne söyleyim, bahtımın
Nasibi için kime şikâyet edeyim,
Sebebi hikmetini nerden bileyim
Çaresiz sabredeyim,
Kanaatin öğretisini deruhte edeyim,
Ömrün nihayetini aşka vereyim

Ey derdin
Gailesiyle irşat olmuş gönüller
Neredesiniz, duyun sesimi
Çaresiz duçar olduğum melalimi,
Dramatik hikâyemi,
Nefesimde ki hicran seslerini
Hazan ruhumu sardı,
Sararmış yapraklar misali, toprağa
Kokladı hüzünle ağladı
Gözyaşları umutla kanatlandı,
Ne bir şevk kaldı ve ne de
Bir sürur aşkla kalbime aktı

Mustafa Cilasun