haydi şair,
kus bütün öfkeni kağıtlara
mutluluğunu,kırgınlığını,hüznünü
bütün ömrünü saran renkleri
gökyüzü beyaz bir kağıt misali
titriyor yeryüzünde yaşadıkların yüzünden
insanlar,
yüreklerindeki kokuları çiçek çiçek açtırıyorlar
gönlünün bahçesinde.
haydi şair,
bir demet intikam,namus belası,hüzne karşılık
gül topla,sümbül topla,gelincik topla
soldur bütün duygularını,
yaşamaktan bile korkan,
nefret kokan,öfke kokan insanların.
haydi şair,
tut elinden insanlığın
sen ki sesi olacaksın
susuz toprakların
yeni yeni çiçekler açtıracaksın
gönül bahçende.
dökülsün yazdığın her heceden
sevgin, umudun,göz yaşın
kuşatsın bütün dünyayı.
gökyüzü kağıt yeryüzü kalem
ben olsun,sen olsun,biz olsun cümle alem.
tek ses olsun ,tek yürek
olmasın artık duygular bakışlar ürkek.
insanlar sıyrılsın artık
daha ölmeden giydikleri kefenden
fışkırsın gönül terazisinin her bir kefesinden
en masum, en içten en cesur duygular.
binlerce duygunun gelip geçtiği
feri kalmamış yüzlerden
silinsin artık korkular.
haydi şair,haydi...