Bunlar benim keçilerim değildir
Benimkiler hepsi tatlı dilliydi.
Öyle üç beş tane değil sayısı.
En azından beş bin beş yüz elliydi

Her birinin çok asil idi soyu.
İki metre desem az gelir boyu.
Kuyruk kalkık, renkleri de çok koyu.
Her birisi bencileyin kıllıydı.


Keçilerim ağaçlara çıkardı.
Yiyip içip zeytinleri dökerdi.
Keçi işte. Keçi gibi kokardı.
İthal değil hepsi vallah milliydi.


Koçtan güzel idi desem de keçi.
Tesettür bilmezdi açıktı kıçı.
Kıllarına yapardım röfle, meçi.
Zannetmeyin oyuncaktı, pilliydi.

Her birinin ayrı idi doğası
İnsanın vallah gelmezdi sağası.
Keçi değil sanırsın köy ağası.
Hepisi de baya kelli felliydi.

Bakın gardaş, bakın bana hele bi
Yazsın buna şiir Cahit Külebi.
Erkekleri Abdurrahman Çelebi,
Dişilerin adları da Zilliydi.

Bakmamıştım vallahi ben harama.
Diyorlar ki ‘’Gitti artık arama’’
Keçilerim kaçtı değmen yarama.
Olacağı buydu zaten, belliydi.

Diyorlar ki yüzün hayat götürdü.
Yüz kadar da deniz sildi süpürdü.
Aşık Sami bu işe çok köpürdü.
Herif zaten fıttırıktı del’liydi.